Getuigenis gezin

De gezinnen van Yaro en de broers Danté en Mylow leerden elkaar kennen tijdens een verblijf in een vakantieplek in de buurt van Brasschaat. Croque-monsieurs etend geraakten ze met elkaar aan de praat tijdens de eerste avond van hun verblijf. De klik was er meteen. Na 3 dagen verblijf was al een sterke band ontstaan. Op die korte tijd was er veel plezier en ook wederzijds begrip. Het verblijf toen werd te vroeg afgebroken door een ziekenhuisopname van één van de jongens.

Enkele weken later brak de coronacrisis uit en zagen de gezinnen elkaar lange tijd niet, het contact bleef echter heel hecht. Er werd heel wat heen en weer ge-sms’t, dagelijks verschillende keren. Bellen werd niet gedaan, sms is handiger. Je leest het als het past, geen verplichting, stoort niet als je bezig bent met zorgen… Intussen voelt de vriendschap als familie.

De gezinnen zien elkaar enkel in Villa Rozerood. Eén uitzondering… toen Yaro zwaar ziek werd en het onzeker was of hij het zou halen, stapten de ouders van Mylow en Danté in de auto om hun vrienden te ondersteunen. Onbeschrijfelijk voor de ouders van Yaro wat die steun toen betekende voor hen, wetende dat er toen in het ziekenhuis geen bezoek toegestaan werd en dit per uitzondering aangevraagd werd. Enige mensen die kunnen voelen wat je voelt op dat moment zijn mensen die hetzelfde gevoeld hebben.

Hier ontstond een vriendschap voor het leven!

De eerste keer kwam Villa Rozerood bij Yaro in beeld via de psychologe van het ziekenhuis die toen enkele mogelijke verblijven op een rijtje zette. Villa Rozerood was er één van. Er werd wat afgewacht en via contacten met de vzw “Bring a Smile” werd een eerste verblijf vastgelegd. De oorspronkelijke wens voor Yaro was trouwens een ontmoeting met Dimitri Vegas en Like Mike, maar deze ging niet door door de toen geldende coronamaatregelen.

Ook de ouders van Mylow en Danté hadden al over Villa Rozerood gehoord maar hadden de stap nog niet durven zetten. Het eerste verblijf boekten de gezinnen dan ook samen via “Bring a Smile”. Het was toen voor ouders en kinderen een ongelooflijk blij weerzien.

Tijdens een later geboekt verblijf van het gezin van Yaro werden zij verrast door het gezin van Mylow en Danté, wat toen zorgde voor een prachtig emotioneel tafereel.

Voor de gezinnen is het mooi dat Villa Rozerood bestaat. Het is een warme thuis waar iedereen gelijk is. De kinderen kunnen er gewoon zijn. Eens buiten, kom je terug in die andere wereld waar je je “apart” voelt, waar je als kind en gezin weer “anders“ bent.

Villa Rozerood is onze 2de thuis. Voor we vertrekken sturen we elkaar een bericht: “Neem je ‘sletsen’ maar mee, we gaan naar huis”.

Iedereen die er werkt is vriendelijk en heeft een warm hart, zowel personeel als vrijwilligers. De zorgen worden overgenomen waar je dat wil, er is “efkes rust voor jezelf”. Er zijn even niet de kleine beslommeringen van poetsen en voor eten zorgen. Het voelt veilig en de kinderen kunnen gewoon kinderen zijn mét hun beperking. De jongens voelen zich hier goed.

Voor de ouders van Yaro is het duidelijk dat hij zich hier goed voelt, “de lach van Yaro” komt terug in Villa Rozerood. Deze lach wordt minder en minder, maar in Villa Rozerood is de “oude Yaro” terug. Hij wil dit ook bewust meemaken en slaapt veel minder dan thuis alsof hij niks wil missen. De neurologe omschrijft het verblijf in Villa Rozerood van Yaro als therapeutisch en dat is zo mooi. Normaal gezien heeft Yaro last van prikkels maar hier werken deze positief.

De broers Mylow en Danté genieten hard van een verblijf; laat hen de keuze tussen verschillende leuke dingen, ze kiezen steevast voor Villa Rozerood. De interactie tussen de 3 jongens is hartverwarmend om te zien. De manier waarop Mylow en Dante Yaro benaderen is zo uniek en onbeschrijflijk mooi. Zo vroeg Mylow om de muziek van Avicii op te zetten voor Yaro, hij zette die zelf harder en ging spontaan op stap met de rolstoel van Yaro al “schuddend”. Dit zorgde voor een duidelijk genietende glimlach bij Yaro. Prachtig om de jongens samen zo te zien.

Alle gasten hebben hun rugzak en dat zorgt voor een uniek begrip tussen de gezinnen; bij ieder gezin is er een continue zorg.

Je zit diep in de miserie met de zorgen voor je kinderen en hier draag je deze samen met anderen. Door de zware rugzak die iedereen heeft, weet je wat je aan elkaar hebt. Je wisselt zaken uit, ervaringen, tips en info rond hulpmiddelen en medicatie worden gedeeld. Thuis ben je alleen en iedereen die langskomt trekt de deur achter zich dicht en gaat weer verder. Niemand ziet wat continu achter de deur gebeurt. Hier begrijpt ieder gezin dat.

Daarbovenop is het gebouw ideaal gelegen, dicht bij bos en zee.

Je kan hier je batterij opladen door alle aanpassingen, verwennerij, badjes, snoezelen en het warme hart van iedereen die hier komt werken. Alles met een lach en een traan…

Villa Rozerood is een prachtig initiatief en het is heel jammer dat er hard moet gezocht worden naar financiën terwijl er zoveel geld teveel is bij sommigen…