Belevingstuin

Het begint allemaal in 2017, wanneer de ouders en studiegenoten van Emilie Sanders de nagedachtenis aan haar overlijden in een project willen bewaren. Achter de garage zien ze het braakliggend stuk terrein graag omgetoverd worden tot een ware belevingstuin. Deze unieke oase met rolstoeltoegankelijke paden, moet tot doel hebben onze gezinnen in de buitenomgeving een leuke tijd aan te bieden en te laten genieten van en met elkaar. Daarbij worden de zintuigen geprikkeld. De gezinnen, niet in zijn minst de zorgkinderen, worden tegelijkertijd tot beleving gestimuleerd.
Om de ervaringen zo gevarieerd mogelijk te maken, wordt gebruik gemaakt van natuurlijke elementen zoals bomen, bloemen, struiken, water, kruiden en fruit maar evenzeer van belevingselementen die muziek, geluid of sensorische prikkels teweegbrengen….

Heel wat mensen zetten hun schouders onder dit mooie initiatief: vaste staf, vrijwilligers, sponsors van materialen of geldelijke steun… uit die samenwerking groeit een waar belevingsparadijs. Overleg wordt gepleegd, plannen ontworpen. Handige Harry’s vormen in fase 1 een oude woonwagen om tot een heuse Pipowagen. Hij groeit uit tot een pracht van een ontspannings- en snoezelruimte. In fase 2 krijgt de tuin met de kruidencaroussel, de waterpartij, het blotevoetenpad en het klokkenspel zijn huidige zintuigprikkelende vorm. 
 

Tijdens de smoefeltocht in december 2022 plannen we voor onze gezinnen een bezoekje aan de belevingstuin in. Als reporter en fotograaf is het op zo’n indringende momenten een voorrecht om van zo dichtbij de eerste ervaringen en de daarbij horende emoties te mogen waarnemen en registreren. Op de gezichtjes lees ik zoveel verschillende emoties. Mama Heidi verwoordt deze ervaring krachtig: “De belevingstuin is een feest voor de zintuigen. De experimenteerruimte zorgt elke keer weer voor een andere uitdaging zonder het risico van overprikkeling. Als het in de villa te druk is, is er voor onze 11 jarige zoon altijd een fijne plek om in te verdwalen, in het ontdekken, veel te lachen en hierdoor vooral terug tot zichzelf te komen…”

 

Straks vatten we fase 3 aan: in een lichttunnel zullen herinneringen aan de overleden kinderen levend gehouden worden door de vele lichtjes. Er worden nog zitbanken geplaatst en er komt een voelegel.

 

Dank aan allen, die dit mooie project op de een of andere manier ondersteund hebben. Kijk in de ogen van een kind in de tuin en je zal zien… dat het ons samen gelukt is…